تأثیر آموزش حضوری و ترکیبی دروس عمومی پیش نیاز دانشگاهی بر دروس وابسته آن نزد دانشجویان رشته های فنی

مقدمه: توسعه فناوری ارتباطات تأثیر بسزایی در تغییر روش های آموزشی داشته است اما مزایای آن به نسبت روش های آموزش سنتی در دست بررسی است. در همین راستا، تحقیق حاضر اثربخشی روش تدریس حضوری و ترکیبی دروس پیش نیاز دانشگاهی و تأثیر آن بر دروس وابسته آنها و مقایسه بازدهی این دو روش تدریس نزد دانشجویان رشته های فنی در مقطع کاردانی را مورد بررسی قرار داده است.مواد و روش ها: این پژوهش به روش آینده نگر دو گروه شاهد و آزمایشی دانشجویان رشته های فنی دانشکده شهید باهنر شیراز را با دو روش آموزش ترکیبی و حضوری در دروس پیش نیاز زبان، فیزیک و ریاضی مقایسه می کند. نمونه از بین دانشجویان کاردانی ورودی مهر و بهمن ماه 1388 به دانشکده فنی مهندسی شهید باهنر شیراز به روش خوشه ای انتخاب شدند (642 =n). داده ها با آزمون کتبی و پرسشنامه گردآوری شد. نتایج به کمک آزمون تی، آنالیز واریانس و ضرایب جزئی و بتا، تحلیل شد. روایی سؤالات توسط اساتید خبره تأیید و پایایی، با ضریب آلفای کرونباخ برای ریاضی، فیزیک و زبان پیش نیاز محاسبه شد (891/0، 748/0 و 869/0). تحلیل داده ها با نرم افزار spss نسخه 19 انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد میانگین نمرات ریاضی عمومی (7%)، فیزیک و زبان پیش نیاز (39% و 8%) و فیزیک عمومی (9%) دانشجویان آموزش حضوری نسبت به گروه آموزش ترکیبی بالاتر بود (036/0>p>001/0). همچنین، برتری معناداری در درس ریاضی پیش نیاز و معدل ترم دانشجویان موافق با امتحان تشریحی ریاضی و فیزیک پیش نیاز مشاهده شد (05/0>p). نتیجه گیری: اثربخشی دروس حضوری بیشتر از دروس ترکیبی بود ولی زمان صرفه جویی شده برای دانشجویان آموزش ترکیبی باعث افزایش نمرات سایر دروس آنان شده تا تفاوتی در میانگین معدل کل دو گروه ایجاد نکند. نتیجه گیری: اثربخشی دروس حضوری بیشتر از دروس ترکیبی بود ولی زمان صرفه جویی شده برای دانشجویان آموزش ترکیبی باعث افزایش نمرات سایر دروس آنان شده تا تفاوتی در میانگین معدل کل دو گروه ایجاد نکند.